بررسی گلکسی A13 ؛ یک گوشی اقتصادی عجیب

طراحی و کیفیت ساخت

سامسونگ برای اولین بار از یک زبان طراحی جدید در گلکسی A32 استفاده کرد که در آن خبری از جزیره دوربین نبود و حسگرها به صورت جداگانه قرار گرفته بودند. بعد‌ها این زبان طراحی به پرچمدار این شرکت یعنی گلکسی S22 اولترا نیز راه پیدا کرد.

به همین خاطر استفاده از این طراحی در گلکسی A13 یک نکته مثبت قلمداد می‌شود. جالب است که مدل‌های گران‌تر گلکسی A23، A33، A53 و A73 همچنان جزیره معروف سری گلکسی A را حفظ کرده‌اند. البته برخلاف گلکسی A32، سامسونگ در گوشی اقتصادی جدید خود از یک ساختار یکپارچه ساده‌تر استفاده کرده و طراحی سه‌بخشی را کنار گذاشته است.

استفاده از پلاستیک یکپارچه سبب شده که دستگاه سبک باشد، ولی پلاستیکی که سامسونگ در این گوشی به کار گرفته آنچنان استحکام ندارد و شدیدا مستعد خط و خش است. گلکسی A13 از فاصله دور زیبا به نظر می‌رسد؛ اما همین که گوشی را در دست بگیرید جذابیت آن از دست می‌رود؛ زیرا کاملا مشخص است که با یک گوشی ارزان‌قیمت طرف هستید.

سطح براق گوشی نیز اگرچه چربی و گرد و غبار را نشان نمی‌دهد؛ اما آنها را به خود جذب می‌کند و پس از مدتی در هنگام لمس بدنه، حس بدی به کاربر منتقل می‌شود. علاوه بر اینها، گوشی به راحتی در دست لیز می‌خورد. مورد دیگری که ما را آزار داد، وجود یک فضای خالی بین بدنه پشتی و باتری است.

خوشبختانه سامسونگ نمایشگر را به خوبی در بدنه قرار داده و اطراف آن را نیز با یک فریم پلاستیکی پوشانده است. بدین ترتیب شوک ناشی از افتادن گوشی تا حد زیادی توسط این فریم جذب می‌شود. البته نباید از نقش لایه محافظ گوریلا گلس ۵ نیز غافل شد.

در بدنه راست گوشی دکمه‌های پاور و تنظیم صدا قرار گرفته‌اند. متاسفانه فشردن هیچکدام از این دکمه‌ها حس خوبی را به کابر منتقل نمی‌کند. سامسونگ حسگر اثر انگشت را در دکمه پاور ادغام کرده است که البته این حسگر سرعت و دقت خوبی دارد. در بدنه سمت چپ نیز خشاب سیم‌کارت و کارت حافظه قرار دارد که می‌تواند دو نانوسیم و یک کارت حافظه را به صورت جداگانه در خود جای دهد.

درگاه USB-C گلکسی A13 از استاندارد USB 2.0 پشتیبانی می‌کند که یعنی برای انتقال داده به سرعت ۴۸۰ مگابیت بر ثانیه و سرعت شارژ ۱۵ وات محدود هستید. متاسفانه سامسونگ حسگر مجاورت را حذف کرده است و وظیفه آن را به یک واحد مجازی در سیستم‌عامل محول کرده تا با ترکیب داده‌های ارائه شده توسط حسگر چرخش گوشی و دوربین سلفی، نمایشگر گوشی را در هنگام برقراری تماس خاموش کند.

هرچند که در عمل این سیستم آنچنان دقیق نیست و معمولا نمایشگر در طول تماس روشن باقی می‌ماند. بدتر از این، نبود حسگر سنجش نور محیطی است. سامسونگ این وظیفه را نیز بر عهده دوربین سلفی قرار داده است؛ اما نتیجه به هیچ وجه راضی‌کننده نیست. نه تنها دقت این سیستم پایین است، بلکه گوشی به خاطر مصرف باتری خیلی اقدام به اندازه‌گیری نور محیط نمی‌کند.

در نتیجه گلکسی A13 خیلی کند و با دقت پایین به تغییرات نور اطراف واکنش نشان می‌دهد. در واقع بسیار پیش می‌آيد که در نور آفتاب گوشی را از جیب خود بیرون بیاورید؛ اما همچنان نور نمایشگر بدون تغییر باقی بماند.

صفحه نمایش

گلکسی A13 به یک نمایشگر ۶.۶ اینچی با نسبت تصویر ۲۰ به ۹ مجهز شده است و رزولوشن ۱۰۸۰ در ۲۴۰۰ پیکسل (تراکم ۴۰۰ پیکسل در اینچ) را ارائه می‌دهد. پنل مورد استفاده در این دستگاه PLS TFT LCD است که در واقع همان نسخه سامسونگ برای فناوری IPS است. حداکثر روشنایی نمایشگر در حالت دستی برابر با ۵۰۰ نیت است و این میزان در حالت خودکار به ۵۸۷ نیت می‌رسد.

مشکل مهم این نمایشگر زمان پاسخ‌گویی پیکسل‌ها است. سامسونگ برای نمایشگر این گوشی رفرش‌ریت ۶۰ هرتز را در نظر گرفته، ولی پیکسل‌ها حتی برای این میزان نیز به کندی واکنش نشان می‌دهند. در نتیجه شاهد تار شدن نمایشگر و افکت سایه (شبح)، مخصوصا در هنگام نمایش متن‌های متحرک با جزئیات بالا هستیم.

از طرفی به خاطر قدرت پایین چیپست گاهی اوقات در هنگام گشت و گذار در منوها انیمیشن‌ها کمی گیر می‌کنند یا کند به نظر می‌رسند. البته نمی‌توان از سهم قابل توجه پنل استفاده شده در این مشکلات گذر کرد. دقت رنگ نمایشگر را نیز می‌توان متوسط ارزیابی کرد. در واقع رنگ‌ها سرد به نظر می‌رسند و تا حدودی به آبی گرایش دارند.

باتری

سامسونگ از یک باتری بزرگ ۵۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی در گلکسی A13 استفاده کرده است. اگرچه تراشه اگزینوس 850 از نظر قدرت پردازشی آنچنان مطرح نیست؛ اما به لطف لیتوگرافی ۸ نانومتری مصرف انرژی نسبتا کمی دارد.

شما می‌توانید با یک بار شارژ تا ۱۶ ساعت به صورت آفلاین ویدیو تماشا کنید یا تا ۱۶ ساعت و ۱۳ دقیقه به وبگردی بپردازید. همچنین این باتری می‌تواند انرژی مورد نیاز برای ۳۸ ساعت و ۲۰ دقیقه تماس صوتی 3G را فراهم کند. اگر هم باتری تمام شد، می‌توانید گوشی را با حداکثر سرعت ۱۵ وات شارژ کنید.

متاسفانه سامسونگ شارژر را از جعبه این گوشی نیز حذف کرده است که واقعا عجیب است؛ زیرا برخلاف گوشی‌های پرچمدار، شخصی که اقدام به خرید یک گوشی اقتصادی می‌کند، دیگر تمایلی به پرداخت هزینه اضافی برای خرید شارژر ندارد. در هر حال پس از گذشت ۳۰ دقیقه ۲۷ درصد از ظرفیت باتری پر می‌شود و شارژ کامل نیز ۲ ساعت و ۱۸ دقیقه زمان می‌برد.

اسپیکر

گلکسی A13 از تنها یک اسپیکر بهره می‌برد که می‌توان آن را از نظر بلندی صدا متوسط ارزیابی کرد. گلکسی ارزان قیمت از نظر کیفیت صدا نسبتا خوب است. اگرچه در صدای خروجی خبری از باس نیست؛ اما همچنان حتی در هنگامی که حجم صدا در بالاترین میزان قرار گرفته است، صداهای بالا نسبتا شفاف شنیده می‌شود.

به طور کلی می‌توان گفت که کیفیت صدای این گوشی برای یک دستگاه اقتصادی به هیچ وجه بد نیست؛ هرچند که سامسونگ می‌توانست در این بازه قیمتی از اسپیکر استریو نیز استفاده کند. گلکسی ای ۱۳ از دالبی اتموس نیز پشتیبانی می‌کند؛ اما برای بهره بردن از آن باید به هدست‌های استریو یا اسپیکرهای بلوتوثی روی بیاورید.

نرم‌افزار و عملکرد

سامسونگ بر خلاف سایر شرکت‌ها، از اندروید 12 در کنار جدیدترین نسخه از رابط کاربری خود در گوشی اقتصادی خود استفاده کرده است. البته گلکسی A13 از نسخه اندکی سبک‌تر One UI یعنی One UI 4.1 Core بهره می‌برد. بدون شک تصمیم سامسونگ در استفاده از نسخه سبک One UI درست بوده است؛ زیرا تراشه اگزینوس 850 آنچنان قدرتمند نیست و حتی در اجرای روان منو‌ها مشکل دارد.

شرکت کره‌ای در نسخه Core برخی برنامه‌ها و سرویس‌ها همچون سامسونگ پی، Easy Mode، دستیار صوتی بیکسبی، سرویس Windows Link، برنامه Good Lock و Secure Folder را حذف کرده است؛ اما در کمال تعجب هنوز Knox در گلکسی A13 دیده می‌شود. از دیگر قابلیت‌‌های حذف شده در نسخه Core می‌توان به Music Share، Smart View، Game Launcher، Smart Widgets، Edge Panels و Object Eraser اشاره کرد.

اگر پیشتر از یک نسخه نسبتا قدیمی One UI استفاده می‌کردید، در نسخه جدید متوجه می‌شوید که با کشیدن بخش نوتیفیکیشن‌ها و در حالتی که حتی گوشی یک نوتیفیکیشن داشته باشد، صفحه کاملا پوشش داده می‌شود. شما همچنین می‌توانید از قابلیت تاریخچه نوتیفیکیشن‌ها استفاده کنید. هرچند که این قابلیت به صورت پیش‌فرض غیرفعال است.

رابط کاربری سامسونگ همیشه گزینه‌های زیادی را برای شخصی‌سازی در اختیار کاربران قرار داده است و One UI 4.1 Core نیز استثنا نیست. یکی از قابلیت‌های جدید پالت رنگ است که رنگ رابط کاربری و حتی آيکون برنامه‌های پیش‌فرض را با توجه به رنگ اصلی تصویر زمینه شما تغییر می‌دهد.

بخش تنظیمات نیز یک تغییر بسیار خوب را به خود دیده است. حالا زیر منو‌ها با نقطه و فاصله اضافی از هم جدا شده‌اند که سبب می‌شود، خواناتر شوند. گلکسی A13 با برخی برنامه‌های اختصاصی سامسونگ همچون گالری، مرورگر اینترنت و یادداشت‌ها همراه شده است و از برنامه‌های مایکروسافت و گوگل نیز بهره می‌برد.

به طور کلی One UI یک رابط کاربری فوق‌العاده خوب و روان با امکان شخصی‌سازی بالا برای اندروید است؛ اما متاسفانه قدرت پایین تراشه اگزینوس 850 سبب شده که حرکت در منو‌ها و بخش‌های مختلف گوشی با کندی همراه باشد که این موضوع فوق‌العاده آزاردهنده است.

بنچمارک

پاشنه آشیل گلکسی A13 تراشه آن است. البته این تراشه در نگاه اول آنچنان بد به نظر نمی‌رسد؛ زیرا هم به سال ۲۰۲۰ تعلق دارد و هم بر پایه لیتوگرافی ۸ نانومتری ساخته شده است. در این تراشه ۸ هسته کورتکس A55 با فرکانس ۲.۰ گیگاهرتز قرار گرفته‌اند که چون در سال ۲۰۱۸ معرفی شده‌اند، کمی قدیمی به نظر می‌رسند.

مدلی که امروز بررسی می‌کنیم به ۴ گیگ رم LPDDR4X و ۱۲۸ گیگابایت حافظه ذخیره‌سازی eMMC 5.1 مجهز شده است.در بخش گرافیک نیز باید گفت که گلکسی A13 از تنها یک هسته Mali-G52 بهره می‌برد. این هسته آنچنان قدرتمند نیست و نمی‌دانیم که چرا سامسونگ تصمیم گرفته از آن به صورت تنها استفاده کند.

بیایید به سراغ بنچمارک‌ها برویم. گلکسی A13 در بنچمارک گیک‌بنچ حتی از گلکسی A21s (تراشه اگزینوس 850) هم ضعیف‌تر ظاهر شد. شاید این تفاوت زیاد به خاطر سبک‌تر بودن رابط کاربری A21s یا برخی بهینه‌سازی‌های نرم‌افزاری مربوط باشد.

هرچند که در حالت فعلی، حتی گلکسی A03s با تراشه ضعیف مدیاتک هلیو P35 و گلکسی A12 نیز توانستند گلکسی A13 را پشت سر بگذارند. حتی نوکیا G21 با تراشه عجیب یونیساک T606 نیز در بخش CPU بهتر ظاهر شد. گویا هر تراشه دیگری در این بازه قیمتی می‌تواند اگزینوس 850 را شکست دهد.

گیک‌‌بنچ ۵ (چند هسته‌ای)

گیک‌بنچ ۵ (تک هسته‌ای)

در بنچمارک انتوتو شرایط کمی برای گلکسی A13 بهبود پیدا می‌کند؛ زیرا فرصت پیدا می‌کند تا نرم‌افزار جدید، رزولوشن بالاتر و API جدید را به رخ رقبا بکشد. با وجود این،‌ گلکسی A13 همچنان با گوشی‌های قدرتمند در این بازه قیمتی تفاوت خیلی زیادی دارد. ظاهرا هسته گرافیکی Mali-G52 نقش زیادی در امتیاز پایین انتوتو ایفا می‌کند.

انتوتو ۹

گلکسی A13 در اجرای تست‌های سختی همچون Aztek بارها به مشکل خورد. در تست‌های دیگر نیز اعداد به دست آمده تک رقمی هستند و حتی نمی‌توان در مورد فریم‌ریت در بازی‌ها صحبت کرد.

GFX Car Chase ES 3.1 (onscreen)

GFX Car Chase ES 3.1 (offscreen 1080p)

به طور کلی گلکسی A13 برای بازی‌های فوق‌العاده سبک و ساده مناسب است و بهتر است بیشتر به سراغ عناوین با گرافیک دو‌بعدی بروید. گلکسی ای 13 در استفاده طولانی مدت خنک باقی می‌ماند. البته منظورمان این نیست که چیپست گرم نمی‌شود، بلکه پلاستیک گرما را به کاربر منتقل نمی‌کند.

این موضوع را می‌توان پس از افت عملکرد پردازنده پس از استفاده سنگین و گرم شدن آن متوجه شد. البته این افت خیلی زیاد نیست، ولی خب یادمان نرود که پردازنده آنچنان قوی نیست که حالا بخواهد بخشی از آن قدرت محدود را هم از دست بدهد.

در نهایت باید گفت که عملکرد کلی گلکسی A13 بسیار ضعیف است. تراشه Exynos 850 قادر نیست از پس اجرای روان اکثر بازی‌های مدرن برآيد و حتی در اجرای رابط کاربری گوشی نیز با مشکل مواجه می‌شود. متاسفانه گلکسی A13 نمی‌تواند کاربران را از نظر سرعت، روان بودن و واکنش سریع راضی کند و این مشکلی است که این روزها به ندرت با آن مواجه می‌شویم.

دوربین

امسال اکثر رقبای سامسونگ از حسگر‌های ۴۸ مگاپیکسلی گذر کرده‌اند و شرکت کره‌ای نیز به سراغ یک حسگر ۵۰ مگاپیکسلی رفته است. سامسونگ جزئیات زیادی را در رابطه با دوربین‌های این گوشی منتشر نکرده است؛ اما گمان می‌کنیم که حسگر دوربین اصلی ISOCELL JN1 باشد.

دوربین فوق‌ عریض از یک حسگر ۵ مگاپیکسلی و ۱/۵ اینچی (با اندازه پیکسل ۱.۱۲ میکرومتر) بهره می‌برد و پشت لنزی با دیافراگم f/2.2 و میدان دید ۱۲۳ درجه قرار گرفته است. تکمیل کننده این مجموعه نیز دو حسگر ۲ مگاپیکسلی با دیافراگم f/2.4 است که یکی از آنها نقش دوربین ماکرو را ایفا می‌کند و دیگری وظیفه سنجش عمق را بر عهده دارد.

در بدنه جلویی هم یک دوربین ۸ مگاپیکسلی با دیافراگم f/2.2  و فوکوس ثابت دیده می‌شود. ظاهرا این دوربین تفاوتی با نمونه استفاده شده در گلکسی A12 و گلکسی A23 ندارد.

کیفت عکس‌ها در نور مناسب

بیایید اول با دوربین ۵۰ مگاپیکسلی شروع کنیم. این دوربین از ترکیب پیکسل ۴ در ۱ استفاده می‌کند و خروجی ۱۲.۵ مگاپیکسلی را ارائه می‌دهد. کیفیت تصاویر به طور کلی برای یک گوشی اقتصادی بسیار خوب است؛ زیرا هم جزئیات زیادی در تصاویر دیده می‌شوند و هم الگو‌های مختلف به خوبی حفظ شده‌اند.

متاسفانه در اکثر عکس‌ها، گوشه سمت چپ پایین تصویر کمی نرم‌تر به نظر می‌رسد؛ اما دیگر گوشه‌ها مشکلی ندارند. بازتولید رنگ‌ها نیز خیلی خوب و نزدیک به واقعیت است. تنها مشکل مهمی که ما با دوربین اصلی داشتیم، فوکوس خودکار ناپایدار بود که آن را نیز می‌توان با ضربه زدن به نمایشگر به جای فوکوس خودکار برطرف کرد.

شما می‌توانید در حالت ۵۰ مگاپیکسلی نیز عکاسی کنید. در این حالت برای هر عکس باید چند ثانیه بیشتر از حالت عادی صبر کنید، ولی در عوض جزئیات بسیار بیشتری توسط دوربین ثبت می‌شود. به طور کلی اگر مشکلی با سایز فایل این عکس‌ها ندارید، ما عکاسی در حالت ۵۰ مگاپیکسلی را توصیه می‌کنیم.

دوربین اصلی در کنار حسگر سنجش عمق وظیفه ثبت تصاویر پرتره را بر عهده دارد. خروجی این تصاویر ۸ مگاپیکسلی هستند و اگرچه بی‌نقص به نظر نمی‌رسند؛ اما برای یک گوشی اقتصادی کیفیت خیلی خوبی داند. همچنین جداسازی سوژه از پس‌زمینه به خوبی صورت می‌گیرد و به جز برخی اشتباهات گاه و بی‌گاه، افکت بوکه خوب به نظر می‌رسد.

گلکسی A13 به دوربین اختصاصی تله‌فوتو مجهز نشده است؛ اما در کمال تعجب می‌تواند تصاویر زوم بسیار خوبی را با دوربین اصلی ثبت کند. شما می‌توانید از میان زوم ۲، ۴ و ۱۰ برابری گزینه مورد نظر را انتخاب کنید. تصاویر در زوم ۲ برابری نسبتا خوب هستند و جزئیات و رنگ‌ها در آنها حفظ شده‌اند؛ هرچند که هرچه بیشتر زوم کنید، کیفیت به سرعت افت می‌کند.

دوربین ۵ مگاپیکسلی فوق عریض حسگر کوچکی دارد و نمی‌توان انتظار زیادی از آن داشت. روی هم رفته در تصاویر این دوربین جزئیات زیادی دیده نمی‌شوند و گستره داینامیک نیز محدود است. البته سامسونگ تعادل خوبی بین وضوح و کاهش نویز برقرار کرده است و رنگ‌ها نیز در مقایسه با دوربین اصلی کمی بهتر هستند.

دوربین ماکرو ۲ مگاپیکسلی داراری فوکوس ثابت است و رزولوشن ۱۶۰۰ در ۱۲۰۰ پیکسل آن نیز محدودیت‌های خود را نشان می‌دهد. اگر کمی حوصله به خرج دهید، می‌توانید عکس‌هایی با جزئیات مناسب ثبت کنید که در آنها یک متن کوچک دیده شود یا برای شبکه‌های اجتماعی جذاب باشند؛ هرچند که احتمالا اکثر کاربران حوصله سر و کله زدن با این دوربین را نداشته باشند.

کیفیت عکس‌ها در شب

در شرایط نوری کم، دوربین اصلی تصاویر نسبتا خوبی را با توجه به بازه قیمتی ثبت می‌کند. جزئیات زیادی در تصاویر مشاهده می‌شود و نویز نیز در حد پایینی حفظ شده است. بزرگترین مشکل گستره داینامیک محدود است که سبب می‌شود هایلایت‌ها و سایه‌ها از بین بروند. متاسفانه گلکسی A13 از حالت شب پشتیبانی نمی‌کند و مشکل فوکوس خودکار نیز در شب بدتر می‌شود.

در حالت ۵۰ مگاپیکسلی، کمی جزئیات بیشتری ثبت می‌شوند؛ اما تفاوت در حد تصاویر ثبت شده در روز نیست.

دوربین فوق عریض در نور کم با مشکل مواجه می‌شود و تصاویر آن نسبتا نرم و مملو از نویز هستند. همچنین حالت کلی تصاویر به یک نقاشی با آبرنگ شباهت دارد.

دوربین سلفی

دوربین سلفی ۸ مگاپیکسلی روی هم رفته عملکرد خوبی از خود نشان می‌دهد. جزئیات فراوان هستند و رنگ‌ها نیز اگرچه کمی بیجان به نظر می‌رسند، ولی به واقعیت نزدیک هستند. شما می‌توانید با دوربین سلفی عکس‌های پرتره هم بگیرید که در این حالت جداسازی سوژه از پس‌زمینه به خوبی صورت می‌گیرد و افکت بلر نیز طبیعی جلوه می‌کند.

هرچند که در شب محدودیت‌های دوربین سلفی کاملا مشخص می‌شود؛ زیرا صورت سوژه نرم به نظر می‌رسد و رنگ‌ها هم نسبت به واقعیت بی‌حال به نظر می‌رسند.

فیلم‌برداری

گلکسی A13 به رزولوشن Full HD محدود شده است و حتی توانایی فیلم‌برداری با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه را هم ندارد. در واقع شما مجبورید بین رزولوشن 720p و 1080p (هر دو با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه)‌ یکی را انتخاب کنید. این محدودیت نرم‌افزاری نیست، بلکه پردازشگر سیگنال تصویر چیپست اگزینوس 850 توانایی پشتیبانی از رزولوشن بالاتر را ندارد.

ویدیو‌های ضبط شده با دوربین اصلی خوب به نظر می‌رسند. جزئیات برای ویدیو 1080p مناسب و رنگ‌ها نیز طبیعی هستند. گستره داینامیک نیز کافی است و به طور کلی همه‌چیز خوب و واضح به نظر می‌رسد. هرچند که متاسفانه گلکسی A13 به لرزشگیر مجهز نشده است و به همین خاطر ویدیو‌هایی که در حین حرکت ضبط می‌شوند، اصلا خوب نیستند.

از آن طرف ویدیو‌های دوربین فوق عریض آنچنان جالب نیستند. البته جزئیات و رنگ‌ها قابل قبول به نظر می‌رسند، ولی نویز زیادی در فیلم وجود دارد و ظاهرا دوربین هم نمی‌تواند نوردهی مناسب را انتخاب کند.

جمع‌بندی

گوشی‌های اقتصادی روی کاغذ خیلی به هم شبیه هستند و به همین خاطر باید مدتی با آنها کار کنید تا متوجه مشکلات و ایرادات پیدا و پنهانشان بشوید. متاسفانه پس از کار با گلکسی A13 متوجه شدیم که این دستگاه نیز مشکلاتی دارد که از یک گوشی با برند سامسونگ انتظار نمی‌رفت.

اول از همه اینکه اگرچه A13 از نظر ساختاری محکم است؛ اما در ساخت آن از پلاستیک نرم و ارزان‌قیمت استفاده شده که آن را مستعد آسیب می‌کند. از طرفی ظاهر دستگاه نیز نشان می‌دهد که یک گوشی ارزان قیمت است. صفحه نمایش نیز بدون مشکل نیست؛ زیرا اگرچه به خاطر رزولوشن Full HD تصاویر واضح و باکیفیت هستند؛ اما زمان پاسخگویی نمایشگر نسبتا کند است و همین نیز سبب تار شدن آن و افکت سایه می‌شود.

همچنین عدم حضور حسگر مجاورت و حسگر سنجش نور محیطی سبب شده که تجربه استفاده از گوشی به خوبی سایر گوشی‌های سامسونگ نباشد و کاربر مجبور باشد که برخی موارد را به صورت دستی تنظیم کند.

اما شاید مهمترین مشکل گلکسی A13 سامسونگ را باید عملکرد آن دانست. جایی که اگزینوس 850 و مخصوصا بخش گرافیک آن در تلاش برای آماده‌ کردن پنل +Full HD به مشکل می‌خورد. رابط کاربری جذاب و کاربردی One UI 4.1 Core نیز به خاطر ناتوانی چیپست کند به نظر می‌رسد و با لگ‌های فراوان همراه شده است.

البته گلکسی A13 در بخش باتری و دوربین عملکرد قابل قبولی دارد؛ اما برخی ایرادات در آن باعث می‌شوند که در هنگام خرید با توجه به اولویت‌هایمان کمی به سایر گزینه‌ها نیز فکر کنیم؛ مخصوصا اینکه حتی خود سامسونگ در این بازه قیمتی گزینه‌های جذاب‌تری برای عرضه دارد.

مزایا و معایب